Τα φερμουάρ για κάποιο (όχι και τόσο) παράξενο λόγο θεωρούνται δύσκολα και μπελαλίδικα, ακόμα κι από έμπειρες μοδίστρες. Είμαι, όμως, εγώ εδώ, για να σου πω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για να τα φοβάσαι. Το θέμα είναι πώς θα τα πάρεις από την αρχή, καθώς πιστεύω ότι το όλον είναι κυρίως ψυχολογικό και δευτερευόντως τεχνικό. Ακούς, είναι δύσκολο, και είναι δύσκολο, και ωχ τώρα πρέπει να βάλω και φερμουάρ, και στο τέλος το σκέφτεσαι και το ξανασκέφτεσαι και δεν το κάνεις. Λοιπόν. Δεν είναι δύσκολο. Είναι εύκολο. Είναι εύκολο. Πίστεψέ το (πατ-πατ στην πλάτη)!
Και μετά από αυτόν τον ενθαρρυντικό πρόλογο, θα σου πω και τα πρακτικά: Φερμουάρ υπάρχουν πολλών ειδών και μεγεθών. Υπάρχουν με πλαστικά δόντια, με μεταλλικά δόντια, κρυφά, φανερά, για φούστες και για φορέματα, και φυσικά ένα σωρό χρώματα, ου, χαμός. Το τί φερμουάρ θα διαλέξεις, εξαρτάται από το τί αποτέλεσμα θέλεις να έχεις. Θέλεις το φερμουάρ σου να μη φαίνεται καθόλου; Θα πάρεις ένα κρυφό φερμουάρ (και θα το ράψεις με το αντίστοιχο τρόπο). Θέλεις το φερμουάρ σου να προσθέτει ή να έρχεται σε αντίθεση με το χρώμα του ρούχου; Θα πάρεις φανερό/απλό. Σου αρέσει να φαίνονται έντονα τα δοντάκια του; Θα πάρεις ένα μεταλλικό, με αντίθεση μεταξύ των δοντιών και της ταινίας του (πχ μαύρη ταινία, χρυσά δοντάκια). Ό,τι θες θα κάνεις.
Στις φούστες βάζουμε συνήθως φερμουάρ 20 εκατοστών, αλλά αυτό είναι σχετικό και μάλλον θέμα προσωπικού γούστου, δηλαδή πόσο άνοιγμα θέλεις εσύ να έχει η φούστα σου όταν τη φοράς. Επίσης, έχει σημασία αν η φούστα είναι χαμηλόμεση ή ψηλόμεση: αν είναι ψηλόμεση, θα χρειαστείς μεγαλύτερου μήκους φερμουάρ, για να περνάει ευκολότερα η περιφέρειά σου από το άνοιγμα που δημιουργείται. Στα φορέματα βάζουμε φερμουάρ μήκους περίπου 50 εκατοστών. Υπόψιν ότι το μήκος του φερμουάρ μετριέται από το πάνω στοπ του στο κάτω, δηλαδή, όταν ένα πατρόν σου λέει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσεις, για παράδειγμα, φερμουάρ 25 εκατοστών, η απόσταση που πρέπει να μετρήσεις είναι από το πάνω μέχρι το κάτω στοπ, όχι την ταινία του. Επίσης, έχε υπόψη σου ότι τα φερμουάρ κονταίνουν (αλλά δε μακραίνουν), δηλαδή μπορεί να έχεις ένα στο σπίτι σου που είναι για φορέματα ή να μη βρήκες το χρώμα που ήθελες σε κοντό, περιπτώσεις κατά τις οποίες μπορείς να τα κόψεις και να τα κοντύνεις.
Ας πάρουμε πρώτα την περίπτωση των απλών φερμουάρ. Στα απλά φερμουάρ, η καλή πλευρά είναι αυτή στην οποία φαίνονται τα δόντια του. Αυτά μπορείς να τα ράψεις στο ρούχο σου με πολλούς τρόπους, ο απλούστερος των οποίων είναι αυτός στον οποίο τα δοντάκια του φαίνονται κανονικά, και είναι κεντραρισμένα στη ραφή. Άλλος ένας τρόπος, είναι να το ράψεις τοποθετώντας το ώστε η μία πλευρά του υφάσματος να καλύπτει τελείως το φερμουάρ (αυτός είναι πολύ όμορφος τρόπος να τοποθετήσεις φερμουάρ, δίνει έναν βίντατζ αέρα στο ρούχο-θα σου δείξω σε κάποια στιγμή). Ένα σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάσαι στην περίπτωση του απλού φερμουάρ, είναι ότι, πριν το ράψεις, πρέπει να έχεις από πριν ραμμένη την ραφή από το φερμουάρ και κάτω.
Στα κρυφά φερμουάρ, τώρα, η καλή πλευρά είναι αυτή στην οποία δεν φαίνονται τα δοντάκια. Για να το ξεχωρίζεις, μπορείς επίσης να κοιτάς από ποιά μεριά είναι η γλώσσα του-εκεί που κρέμεται, εκεί είναι και η καλή πλευρά. Το νόημα της τοποθέτησης ενός κρυφού φερμουάρ είναι αυτό ακριβώς που υποδεικνύει το όνομά του, δηλαδή, όταν ραφτεί, να μην φαίνεται από την καλή πλευρά του ρούχου. Και, αντίθετα με την περίπτωση του απλού φερμουάρ, η ραφή κάτω από αυτό, γαζώνεται μετά την τοποθέτησή του.
Και στο τέλος, έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις:
- 1) Καλό είναι, πριν ξεκινήσεις να ράβεις οποιοδήποτε -απλό ή κρυφό- φερμουάρ, να κάνεις ζιγκ-ζαγκ τις άκρες των περιθωρίων ραφής στα σημεία στα οποία θα μπει το φερμουάρ, πριν αυτό μπει.
- 2) Επίσης, και ειδικά όταν πρόκειται για λεπτά υφάσματα, η τοποθέτηση κολλητικού (ενισχυτικού, από αυτά που σιδερώνονται στα ρούχα και κολλάνε) φάρδους 1-1,5 εκατοστού και μήκους όσο και το φερμουάρ μέσα στα περιθώρια ραφής βοηθάει το ύφασμα να μην δέχεται μεγάλες πιέσεις κατά το άνοιγμα και κλείσιμο του φερμουάρ, και να μην παραμορφώνεται.
- 3) Πριν ράψω τα φερμουάρ, τα στερεώνω πρώτα, προφανώς, με καρφίτσες, και μετά κάνω βελονιές τρυπώματος (γαζί με το μεγαλύτερο μήκος της μηχανής μου) για να είμαι σίγουρη ότι θα μείνει στη θέση του όταν κάνω το κανονικό γαζί. Υπάρχουν και μέθοδοι, κατά τις οποίες στερεώνεται το φερμουάρ με κόλλα στικ ή με σελοτέιπ, αλλά δεν τις έχω χρησιμοποιήσει ποτέ, καθώς έχω έναν μικρό φόβο μην περάσει η κόλλα μέσω τις βελόνας στο μηχανισμό της ραπτομηχανής, και με τον καιρό δημιουργήσει πρόβλημα.